دامپزشکی- علوم دامی
پروانه پاکزاد؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ مرتضی مموئی؛ جمال فیاضی
چکیده
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تزریق هورمونهای PMSG و GnRH بر عملکرد تولیدمثلی میش‌های عربی در فصل تولیدمثل انجام گرفت. تعداد 75 رأس میش به 5 گروه تقسیم شدند. گروه اول بدون برنامه همزمانسازی فحلی و بدون تزریق هورمونی (شاهد) بود. به 4 گروه دیگر اسفنج پروژسترونی درون مهبلی (MAP) به مدت 14 روز قرار داده شد. همزمان با خروج این منبع پروژسترونی ...
بیشتر
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تزریق هورمونهای PMSG و GnRH بر عملکرد تولیدمثلی میش‌های عربی در فصل تولیدمثل انجام گرفت. تعداد 75 رأس میش به 5 گروه تقسیم شدند. گروه اول بدون برنامه همزمانسازی فحلی و بدون تزریق هورمونی (شاهد) بود. به 4 گروه دیگر اسفنج پروژسترونی درون مهبلی (MAP) به مدت 14 روز قرار داده شد. همزمان با خروج این منبع پروژسترونی تحت تیمار با: 1- تزریق 500 واحد هورمون PMSG، 2- تزریق 100 میکروگرم GnRH، 3- تزریق 500 واحد هورمون PMSG بعلاوه تزریق 100 میکروگرم GnRH و 4- بدون تزریق (فقط MAP) قرار گرفتند. تعداد یک رأس قوچ عربی سالم و بارور به ازای هر 5 راس میش تعلق گرفت. رفتار فحلی میشها در حضور قوچها به مدت 7 روز ثبت شد. درصد وقوع فحلی، میزان بازگشت به فحلی، طول مدت آبستنی، نرخ زایش، نرخ برهزایی، نرخ دوقلوزایی، نرخ تزاید گله و نسبت تولد برههای نر و ماده تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند (05/0P>). تزریق هورمونهای PMSG و GnRH توانستند زمان بروز فحلی پس از حذف منبع پروژسترونی را در مقایسه با تیمار اسفنج به تنهایی کاهش دهند (05/0>P). وزن تولد و وزن 30، 60 و 90 روزگی در برهها، هر چند تحت تأثیر تیمارها قرار گرفتند (05/0>P)، اما تأثیر مشخصی از تزریق هورمونها بر این فراسنجهها مشاهده نشد. بطور کلی، تزریق PMSG و GnRH در برنامه همزمانسازی فحلی میش عربی با اسفنج هرچند از نظر زمان شروع فحلی یک روش موثر بوده، اما نتوانستند تاثیر بسزایی بر سایر فراسنجههای تولیدمثلی حیوان طی فصل تولیدمثلی داشته باشند.
